آزمون ‌تستی درس چهاردهم فارسی دوازدهم

و در پس کوف قاف، بلندترین کوه روی زمین ، بر درختی بلند آشیان دارد.

در خرد و بینش او را همتایی نیست؛ از هر چه گمان توان زیباتر است.

با خردمندی و زیبایی، شکوه و جلالی بی مانند دارد و با خرد و دانش خود آنچه خواهد تواند.

سنجش نیروی او در توان ما نیست . چه کسی تواند ذره ای از خرد و شکوه و زیبایی او را دریابد؟

چهار

سه

دو

یک

نهاد-متمم

نهاد-مفعول

مسند-مضاف الیه

مسند-نهاد

د، ج، هـ، ب، الف

الف، د، هـ، ج، ب

الف، د ، ج، هـ، ب

هـ، د، ج، الف، ب

نه بدو ره ، نه شکیبایی از او / صد هزاران خلق سودایی از او      ( راه نداشتن کنایه از قابل دسترس نبودن )

ملک اینجا بایدت انداختن / ملک اینجا بایدت در باختن     ( انداختن کنایه از رها کردن )

عاشق آن باشد که چون آتش بود / گرم رو ، سوزنده و سرکش بود  ( گرم رو بودن کنایه از سریع و شتابان رفتن )

بعد از آن بنمایدت پیش نظر / معرفت را وادی ای بی پا و سر              ( بی پا و سر کنایه از مست و شوریده )

من کی ام لیلی و لیلی کیست من         هر دو یک روحیم اندر دو بدن  (توحید)

من با توچنانم ای غزال ختنی            کاندر غلطم که من توام یا تو منی (حیرت)

سایه ای بودم از اول بر زمین افتاده خوار      راست کان خورشید پیدا گشت ناپیدا شدم (فنا)

برخیِ (فدا) جانت شوم که شمع افق را              پیش بمیرد چراغدان ثرّیا    (عشق)

بیرون ز تونیست هر چه در عالم هست         در خود بطلب هر آنچه خواهی که تویی

چاره روپوش ها هست چنین جوش ها           چشمه این نوش ها در سر و چشم شماست

ای نسخه نامه الهی که تویی                   وی آینه جمال شاهی که تویی

چشم بد دور که در چشمه نوش ساقی    نشئه ای بود که در باده گلفام نبود

آتش عشق است کاندر نی افتاد     جوشش عشق است کاندر می افتاد

آتش است این بانگ نای و نیست باد     هر که این آتش ندارد نیست باد

چون گرفت آتش ز سر تا پای او    سرخ شد چون آتشی اعضای او

نی به آتش گفت این آشوب چیست         مر تو را از این سوختن مطلوب چیست؟

طلب

استغنا

توحید

عشق

جمله گفتند این زمان در روزگار     نیست خالی هیچ شهر از شهریار

زان که چون کشور بود بی پادشاه  نظم و ترتیبی نماند در سپاه

پس همه در جایگاهی آمدند سر به سر جویای شاهی آمدند

یکدیگر را شاید ار یاری کنیم       پادشاهی را طلبکاری کنیم